usłyszane w palantirze

Kamil'o

n

OthI

n

g can

s

urPas

s

the m

y

SteR

y

of

s

tilLnes

s

Czas jest bliski. Czas, który od tylu setek lat jest dla mnie jedynie abstrakcją, jak zimny deszcz padający za mym oknem podczas gdy ja siedzę w miękkim fotelu grzejąc się przy kominku. Czas, który dla wszystkich jest koszmarem, dla których przesypujące się ziarnka w klepsydrze zwiastują nieubłagany koniec, czas – dla mnie jest ciekawostką, kolejna zabawną przypadłością tego świata, natrętem którego przepędzam spod swoich drzwi.

Nothing can surpass the mystery of stillness.

Przez te wieki spędzone na gromadzeniu wiedzy, zrozumieniu otaczającej mnie rzeczywistości i zjawisk które w niej zachodzą, pojąłem jedną rzecz. Czas jest okropnym panem, ale wspaniałym sługą. Od wieków czas służy pokornie mojej sprawie. A teraz, wasz czas dobiega końca. I absolutnie nic nie możecie na to poradzić.

Czas ludzi, elfów i krasnoludów, czas bogów, królestw, czas walki ziemskich potęg z potęgami Chaosu – czas samego Chaosu wylewającego się do mojego wymiaru to ostatnie ziarenka piasku, które już wnet opadną na drugą stronę klepsydry. Ci, którzy byli tu przed wszystkimi, nawet przede mną, naznaczyli ten świat, zostawili uśpiony po sobie ślad, który odmieni oblicze wszystkiego. Ci, którzy odeszli pradawnymi ścieżkami w inne, nieskończone światy, w barierze chroniącej to miejsce niczym tama powstrzymująca wody rzeki pozostawili maleńką szczelinę. Z wiekiem rosła ona, woda drążyła skałę z cierpliwością i pokorą z jaką wieczność oczekuje na swą chwilę. Woda ta, niczym przypływ o świcie wyrzuci u mych stóp nowy, wspaniały świat. Wybrani, którzy rozpoznają we mnie Prawdę będą mogli pójść moimi śladami, będą mogli zaczerpnąć łyk z kielicha doskonałości, kielicha który dzierży moja ręka.

To już ostatni akt dramatu. Wszyscy aktorzy wyszli już na scenę, aby odegrać swoją ostatnią rolę, wypowiedzieć ostatnie słowa, wycisnąć ostatnie łzy z publiczności. Oby dali z siebie wszystko. Scena spłynie krwią. Reszta będzie milczeniem.
Aktorzy ci, żałosne kukiełki zwisające ze sznurków prowadzonych moją ręką, aż do ostatniego aktu myśleć będą, iż mają kontrolę nad swoim losem. Będą myśleć, że przedstawili idealny plan, że wykonają go swymi i swoich towarzyszy rękoma. Och, jakże słodka będzie mi ich tortura zrozumienia – kiedy zasłonki spadną im z powiek, kiedy zostaną zdradzeni i zdeptani przez świat i ideały, w które wierzą, a ich bogowie pozostawią ich samych. Ale wpierw będą cierpieć, rozdarci wewnętrznym konfliktem, zagubieni pośród sprzecznych poleceń swoich bożków i swych serc.

Gotfryd de Boullion. Jego upadek będzie najbardziej widowiskowy. Sam bowiem rzuci się w przepaść, kiedy już zasmakuje napoju, który poda mu jego Pani. Zapłaci za to, iż mnie tknął.

Wolfmar von Genscher. On ma jeszcze szansę. W jego sercu jest prawdziwa wiara. Hmmm. Ufam, że na końcu zrozumie prawdę i zaczerpnie ze źródła wieczności. Hmmm. Ofiaruję mu je.

Rhanok. On jest już poza moim zasięgiem. Poza zbawieniem.

Corwin Reiss. Hmmm. Corwinie. Jesteś jak padlina, w której ciągle tli się świadomość. Już wkrótce obsiądą cię kruki i zaczną wyjadać twoje wnętrzności. A ja będę się w wsłuchiwał w twoje wrzaski. I patrzył w twoje oczy.

Morgane. Ha, ha, ha. Potomczyni przeklętego domu Usherów. Wybranka młotodzierżcy. Cesarzowa. To co uczynię z nią jest zbyt mroczne, abym to opisał nawet w tej księdze.

Spodobał mi się Montfort. Bez wątpienia uczynię go jedną z mych twierdz. Kiedy moje marionetki tańczą w takt mojej muzyki, ja napawam się pięknym widokiem Bretonni. Mojej Krainy.
Lecz, teraz nadchodzi twój czas, mój wierny synu. On cię zostawił, wszyscy oni pozbyli się ciebie niczym zbędnego bagażu. Tylko ja cię przygarnąłem. Za twoje cierpienie nagrodziłem cię wiecznością. Oczy twe już więcej nie zostaną omamione przez iluzje tego świata, teraz bowiem patrzysz na świat oczyma swej nowej duszy. Wyruszaj aby wypełnić misję którą ci powierzyłem. Odczytaj im księgę – wskaż drogę do grobowca dzieci. Aethelstana i Aerwynn.

The Whithered Tree of Hope.

Tylko że dla nich będzie to drzewo Końca Nadziei. Zrób coś dla mnie. I dla siebie przede wszystkim. Niech Wolfmar spojrzy ci głęboko w oczy. I to będzie twoja nagroda.

Kiedy tak patrzę na moją szczęśliwą rodzinę, coś się we mnie porusza. Moja żona. Moja śliczna jak noc córeczka. Ach, jestem strasznie rodzinnym wampirem.

„Et Earello Endorenna utulien. Sinome
maruvan ar Hildinyar tenn’
Ambar-metta!”

“Out of The Great Sea to Middle-
earth I am come. In this place will
I abide, and my heirs, unto the
ending of the world.”

I am the heir of Vashanesh and my time is almost upon you.

Gotfryd

Zanim się odniosę do rojeń Mannfreda...

Morgane

Czyżby Mannfred urastał nam do roli głównego szwarccharakteru kampanii? Smile

Kamil'o

hmmm, on by tak chcial Very Happy

a jak jest... trudno powiedziec...

Gotfryd

Na pewno krzyczy profesjonalnie.

Morgane

Miał dużo czasu, by doskonalić swój warsztat Very Happy

Miejmy tylko nadzieję, że nie zapomniał o innych atrybutach ZŁA WCIELONEGO...

Gotfryd

Martwię się, że nie poświęca dość czasu na doskonalenie demonicznego śmiechu Confused

Morgane

krzyk +
demoniczny śmiech -

Nieźle mu idzie, trzymamy za Mannfreda kciuki.

A jak z jego Budzącym Grozę Spojrzeniem? Shocked

Gotfryd

Jak go ostatnio widziałem miał z tym problemy.

Ale za to Chwilę Tryumfu Nad Nieprzyjacielem miał całkiem dobrze przećwiczoną.

Morgane

Panowie, oto wasza tajna broń na Mannfreda! MORGANE, THE VAMPIRE SLAYER!

Gotfryd

Now that's a hot goth if I ever saw one!

Hmm.

A może Kirsten by tak ubrać?

Dla celów vampire huntingu, oczywiście... Cool

Corwin Reis

Co ja wam mogę opowiadac...
Poniżej skromnie - COrwin za młodu

Corwin Reis

Corwin jako nadchodząca zguba Chaosu...

zauważcie jak wieją... Razz

Corwin Reis

Z innej beczki - Quiz pod tytułem: Znajdź Wolfmara"

Kamil'o

niech to zdjęcie Morgane raz na zawsze udowodni, że Karl nie był głupi kiedy się decydował... z Ghal Marazem wyglądała jeszcze bardziej powalająco Very Happy